شعر عاشقانه-روز حساب

 

شعر زیر،شعر عاشقانه ای هست در قالب مثنوی از خودم:

 

 

 

روز حساب

 

 

برآن شدم که بگیرم رهش به هر ترفند

مرا به بند کشیده،بیارمش در بند

 

 

برآن شدم که شکایت کنم از این بیداد

و با زبان سکوت و نگاهی از فریاد

 

 

بگویمش که ز رَخش غرور پایین آی

پیاده شو ،و دمی سوی دین و آیین آی

 

 

بگویمش که چنین سخت و تندخوی مباش

تو خوبروی جهانی ، درنده خوی مباش

 

 

ز لطف ، گاه به گاهی مرا نگاهی کن

چو نور قصد درون دل سیاهی کن

 

 

طریق کار گرفتم ، به انتظار نشستم

همینکه سوی من آمد، رهش به خشم گسستم

 

 

مثال باز شکاری که طعمه ای بیند

هجوم آرد و خواهد شکار برگیرد

 

 

تمام قدرت خود جمع کردم و گفتم

رسید روز حسابی که با تو می گفتم

 

 

ولی چه سود همینکه نگاه بر من دوخت

ز مُلک تا ملکوتم،تباه گشت و بسوخت

 

 

تمام نقشه و حرفها و فریادم

به یک نگاه پرید و برفت از یادم