شعر عاشقانه-بوسه

 

شعر زیر،شعر عاشقانه ای هست در قالب مثنوی از خودم:

 

 

 

 

بوسه

 

 

شبی همین که مرا دید، بس به هم آشفت

 

وبا زبان تکبر کنار گوشم گفت :

 

 

که من هزار خریدار مطمئن دارم

 

که هریکی به هزاران دِرَم شود یارم

 

 

اگر در این شب تاریک،در کنار توأم

 

گمان مبَر که زعشق است و بیقرار توأم

 

 

ترا چه مال و چه ملک است؟ زود با من گوی

 

وگرنه از غم هجرم بمیر و هیچ مگوی

 

 

به چشمهای شَرربار او نظر کردم

 

و اندر آن دَم زیبا ، بسی خطر کردم

 

 

چو غنچه ای که فرو برده سر به پیرهنش

 

دو لَب نثار نمودم ، گذاشتم به لبش

 

 

بگفتمش که همین بوسه ای که بگرفتی

 

فزون زِ صد هزار ، دِرَم میشود که میگفتی

 

 

 

دِرم : به معنای دِرهم و سکه است